Open en dicht, open en dicht!

Die tante Piepie die snapt er niets van hoor! Ik roep ‘t de hele dag door, maar volgens mij luistert ze niet zo goed. Open en dicht, open en dicht, ik weet inmiddels wel wat dat betekent. Maar wat deed die tante Piepie nou laatst die probeert door een deur heen te lopen die dicht is! Dat kan toch helemaal niet, en een herrie dat ze maakte. Een keiharde boem! Zo met haar hoofd tegen de schuifdeur van mijn slaapkamer aan. En toen ze daarna eindelijk door had dat ze de deur eerst open moest maken, kregen zij en papa vreselijk de slappe lach op het grote bed. Toen konden ze niet eens meer liedjes zingen van het lachen! Rare mensen hoor, die grote mensen!! Ik heb besloten om nu nog maar vaker open en dicht tegen tante Piepie te roepen, misschien dat ze het dan nog wel eens leert (maar misschien ook niet)!