Van Tygerberg naar Tafelberg

Vandaag ben ik met Hannah en Mare in het Tygerbergziekenhuis gaan kijken. Er werd een bazaar (verkoop van allerlei eigengemaakte lekkernijen) gehouden in de kelder om geld in te zamelen. En ook Moniek had zo haar bijdrage toegezegd in de vorm van oerhollandsche kruidkoeken. Eigenlijk had Moniek het te druk om ons rond te leiden, maar het was nu eenmaal afgesproken en tsja we waren er nu toch. Ook als bezoeker wordt je geconfronteerd met de slechte staat van het onderhoud van het ziekenhuis. Wat dacht je van 4 liften waarvan er maar 1 ½ werkt? En die ene die het wel doet, stopt niet op de 7^de verdieping? Gelukkig ben ik met een erg slimme vrouw getrouwd, die dus bij de 6^de verdieping uitstapte en snel de trap opstormde om op de 7^de verdieping op het knopje van de lift te drukken. Anders moesten we met de wandelwagen gaan sjouwen op de trap! Je kunt je voorstellen dat ik niet wil weten hoe het met de medische voorzieningen gesteld is. Na kort wat rondgekeken en kennisgemaakt te hebben op de afdelingen zijn we weer terug naar de andere kant van Kaapstad getogen.

Begin deze week zat ik uit het raam te kijken en zag zo’n tafelkleedje over de Tafelberg heen schuiven. Ik bedacht me toen dat ik eens die kant op zou moeten gaan om te kijken of er halverwege die berg ook mooie foto’s te maken zouden zijn. Ik had in het stratenboek van Kaapstad me reeds geöriënteerd en ontdekt dat je halverwege het gebergte een heel eind rondom de Tafelberg en Devils Peak heen kon rijden. Het plan was hiermee gemaakt! Nu alleen nog kijken wanneer het me uit zou komen. Ik hoor iedereen denken, die heeft toch tijd zat. Nou vergis je daar niet in, want dat valt nog best tegen. Je zult begrijpen dat ook het huishouden gewoon door moet draaien en het verzorgen en amuseren van de kinderen ook. En niet te vergeten het maken van kruidkoeken!

Aangezien het vandaag een prachtig stralende dag was en het nogmaar halverwege de ochtend was, besloot ik nog eens voor de tweede keer een toertje te maken rondom de Tafelberg. Ik had dit eerder deze week al eens geprobeerd, maar toen stond er zoveel wind dat ik eigenlijk niet verder durfde te rijden. Ik kon duidelijk het verschil merken tussen vandaag en afgelopen dinsdag. Toen stond er geen enkele auto op de bergweg naar de Cable-Way en kon ik stoppen waar ik maar wilde. Nu kon je kiezen, parkeren onderaan de bergweg op de parking of zo’n 100 meter verderop onderaan de lange stoet geparkeerde auto’s die tot ver voorbij de kabelbaan stond. Tevens stond er een enorm lange rij voor de kassa om kaartjes voor de kabelbaan te kopen!

Maar daar kwam ik niet voor, dus gauw doorgereden. Bij diverse uitkijkpunten uitgestapt om een mooi plaatje vast te leggen. Maar nog voor ik Devils Peak bereikte, kwam ik erachter dat de weg was afgezet. Een aantal enorme rotsblokken waren naar beneden gekomen, midden op de weg. Achteraf gezien toch de juiste beslissing genomen om afgelopen dinsdag in die enorme wind niet verder te rijden…